Mevrouw de Angst

Kankerproces
In mijn kankergroep zit iemand die ook zeer theatraal is aangelegd en ik was ergens blij verrast te horen dat zij ook ‘zin had om een middag over kanker te praten’. Ook zij concludeerde, rondkijkend, dat niet iedereen er op die manier in zit. De discussie die volgde was intrigerend en maakte duidelijk dat ieder persoon die met kanker te maken heeft (gehad), zijn eigen kankerproces doormaakt.

Mevrouw de Angst
Angst doet veel, zeker als je het herkent als zijnde angst. Mijn Angst en ik zijn goed met elkaar in gesprek. Het helpt om haar (in mijn geval) een persoonlijk karakter te geven. Dan wordt het managen van de Angst een stuk persoonlijker. Zo roep ik haar regelmatig tot de orde als ze midden in de nacht in mijn hoofd kakelt. Ik zeg dan iets in de geest van: _Ga slapen trut, en schreeuw niet zo in mijn oor!_ Het werkt. Ze is ook best aardig, en als ik tijd heb, ga ik met haar in gesprek. Ik bevraag haar dan als een echte professional: _Wat maakt dat je denkt dat het terug komt? Is dat een realistische gedachte? Wat kan je nog meer doen dan we al doen?_ en uiteindelijk eindigt het gesprek in een grote omhelzing.

Ze is ook wel eens weg, dan ga ik haar zoeken. Het is niet echt dat ik haar mis ofzo, maar toch… als ze weggaat dan wil ik dat ook weten….

Levenslust
Ik ga voor levenskwaliteit, want ik heb lust om te leven. Toen ik dat vandaag tegen een deelnemer zei, werd hij stil…. Even later zei hij: misschien moet ik eens kijken hoe ik meer kan genieten van mijn vakanties. Het voelde als een compliment.

Ik heb maar eens een afspraak gemaakt met mijn oncoloog, om te kijken of het zinvol is om van medicijnen te switchen. Niet omdat het niet goed gaat, maar omdat onderzoek sneller gaat en er nieuwe inzichten zijn voor de leeftijdsgroep 45-50. Eens zien of ik haar kan motiveren van het protocol af te wijken ????

Liefs Pia