One Day Fly #Referentie

Pia

 Naber pakt het publiek vanaf het eerste moment in. Dat doet ze als een volleerd cabaretière door het publiek eerst maar eens de opdracht te geven om allemaal te gaan staan. Wat dat verder met het stuk te maken heeft blijft onduidelijk maar daarmee is de toon gezet.

Wij hangen aan haar lippen. Haar Eendagsvlieg (een monoloog gemaakt in één dag, tussen negen uur ’s ochtends en vier uur ’s middags) is gebaseerd op het boek Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk over zijn tijd in de Londense city tussen de bankiers. Ze speelt een ijdele vrouw wiens werk het is om mensen te ontslaan, dat ze dat met zeer veel plezier doet, en ze vertelt ons welke tactieken ze daarvoor gebruikt. Dat doet ze zoals gezegd op bijzonder komische wijze. Dit is lach of ik schiet theater.

De beste scène is die waarin ze niets zegt en met haar fysiek op schokkerige wijze laat zien dat ze geen enkele scrupule heeft.

Paul

Pia Naber wordt tijdens haar monoloog bespioneerd met een verrekijkertje door Paul Duisterwinkel. Hij speelt de tweede Eendagsvlieg over een vader die zijn kind opvoedt. In het begin weet hij dat kind nog behoorlijk in zijn macht te houden maar in de pubertijd loopt het mis. Paul speelt de overgang van dictatoriale vader naar machteloze vader mooi. Dit is een simpele schets uit het dagelijks leven van alleman. Goed gedaan, met liefde gespeeld.